The New American Militarism
- Stephanie Ceulemans
http://video.google.nl/videoplay?docid=1260516895818511114&q=Andrew+Bacevich&pr=goog-sl
Zijn Amerikanen verknocht aan oorlog? Het “Amerikaans imperialisme”, een term die vandaag erg actueel is, wordt gevoed door hun constante drang naar militaire suprematie. Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn de Verenigde Staten continu in oorlog geweest. Waarom streven ze naar militaire macht? Is militair optreden voor de Amerikanen vanzelfsprekend geworden? President George W. Bush kreeg bijvoorbeeld de steun van de bevolking in een referendum, dat gehouden werd na de aanslagen van 11 september 2001( Johnson, 2006, p.13). Iedereen, die betrokken zou zijn geweest bij de aanslagen, mocht aangevallen worden door de Verenigde Staten waar ook ter wereld, zonder rekening te houden met internationale legitimiteit of met de soevereiniteit van landen. Is er sprake van Amerikaans militarisme? Ontelbare beeldfragmenten, artikels, etc. kan men terugvinden rond het thema “Verenigde Staten en militarisme.” Ik heb echter gekozen voor een lezing door professor Andrew J. Bacevich, die zijn boek “The New American militarism How Americans are seduced by war” voorstelt op 4 mei 2005 voor The World Affairs Council in San Francisco, California. The World Affairs Council (www.itsyourworld.org) is een non-profitorganisatie omtrent internationale relaties, gesticht in 1947 naar aanleiding van het stichten van de Verenigde Naties in 1945. Andrew J. Bacevich is professor internationale relaties aan de universiteit van Boston.
Bacevich meent dat het “Nieuwe Amerikaans Militarisme” een obsessie is voor alle Amerikanen, zowel voor liberalen als voor republikeinen. Er zijn inderdaad factoren die steeds meer op een Amerikaans militarisme wijzen. Generaal Tommy Franks, gezagvoerder van de Amerikaanse inval in Bagdad stelde dat een volgende terreuraanval zou leiden tot een meer militaire regeringsvorm in de Verenigde Staten (Johnson, 2006, p.14).Volgens Bacevich lagen de gebeurtenissen van 11 september 2001 echter niet aan de basis van dit militarisme, in tegenstelling tot vele Amerikaanse critici. Het Amerikaans militarisme bestaat echter langer dan september 2001. Vanaf het einde van de 19de eeuw zijn de Verenigde Staten erg veel in oorlogen betrokken geweest. Doorheen het bestuur van de voorgangers van president Bush, is dit “militarisme”gegroeid. Bacevich is wel conservatief ingesteld en gelooft in de noodzaak van het leger. Een nieuwe vorm van militarisme manifesteert zich echter in de Verenigde Staten. Dit militarisme wordt allereerst gekenmerkt door de te hoge verwachtingen, wat betreft de efficiëntie van het leger. Ten tweede is er de militaire macht als meetinstrument voor internationale grootheid. Ten derde is er het geromantiseerd beeld van de soldaten. Wat betreft de te hoge verwachtingen die door de Amerikaanse bevolking worden gesteld, kan men terug in de geschiedenis gaan. De oorlog in Vietnam duurde langer dan verwacht en uiteindelijk verloren ze een lange en slopende strijd. Een kleine halve eeuw later, bevrijden de Amerikanen Irak van het wrede dictatoriaal bestuur van Saddam Hoessein. De prijs die men moest en nog steeds moet betalen voor Operation Iraqi Freedom is zeer hoog. Ten tweede, is militaire macht een pronkstuk voor internationale erkenning? Gelooft de Verenigde Staten dit zelf? Sinds het einde van de 20ste eeuw bleven ze toch hun wapenarsenaal uitbreiden. Dit is echter nutteloos omdat geen enkel ander land nog in staat is om het tegen hen op te nemen. Bovendien spenderen de Amerikanen meer aan defensie dan alle landen in de wereld samen. Dit is nog nooit eerder in de geschiedenis gebeurd. Daarnaast is er het geromantiseerd beeld van de Amerikaanse soldaten. Er zijn immers talrijke video’s, website’s, enz. op het internet te vinden die de Amerikaanse soldaat verheerlijken. Een artikel “The truth about Jessica” op de website van de Britse krant The Guardian (2003, 15 mei) brengt het verhaal van soldaat Jessica Lynch, die op heldhaftige wijze zou bevrijd zijn van de Irakezen door de Amerikaanse troepen in 2004. Jessica Lynch werd thuis als een heldin onthaald. De media ging zelfs zo ver dat NBC een TV-film over haar gemaakt heeft “Saving private Lynch.” Maanden later, ontdekten BBC-journalisten dat het verhaal niet helemaal bleek te kloppen. De argumenten van Bacevich houden steek. Toch zijn er twijfels omtrent een opkomend “militarisme” binnen de Verenigde Staten. Ten eerste blijkt het leger toch niet zo populair te zijn, wanneer men enkele statistieken bekijkt (Desch, 2006). Nog nooit is het aantal jongeren, die zich aanmelden bij het leger, zo laag geweest. Tijdens de Tweede Wereldoorlog streed ongeveer tien percent van de Amerikaanse bevolking mee in het leger. Tijdens de Koude Oorlog was dat 2 percent, nu is dat slechts 0.5 percent. Er moet steeds een onderscheid gemaakt worden tussen militarisme, wat de verheerlijking van oorlog betekent en “het militaire”, het in staat te zijn om ten oorlog te gaan. Houdt Bacevich hier voldoende rekening mee? Er bestaat misschien wel zoiets als Amerikaans militarisme, maar dan wel in een maatschappij waarin steeds minder en minder belang wordt gehecht aan het ten strijde trekken voor je vaderland. Tenslotte, zijn de Amerikanen zich wel bewust van een opkomend militarisme? Of willen ze het niet weten? Johnson (geciteerd in: Bellamy Foster en McChesney, 2004) stelt dat de meeste Amerikanen niet willen aanvaarden dat de Verenigde Staten de wereld in haar greep heeft. Zij hebben de militaire macht. Ze zijn er zich niet bewust van of willen niet weten dat Amerika imperialistisch is. Sinds de problemen in Irak, groeit de kritiek , komende van Amerikaanse burgers, elke dag. Ten tijde van de oorlog in Vietnam, hadden de Amerikanen er ook op een bepaald moment genoeg van. In hoeverre staat de Amerikaan eigenlijk achter dit militarisme?
Algemeen worden de standpunten van Bacevich omtrent militarisme positief onthaald. Ongetwijfeld is er een sterk Amerikaans militarisme aanwezig. Zowel critici, politici, als de gewone burgers kunnen dit niet langer ontkennen. In films wordt oorlog verheerlijkt. De Amerikaanse media speelt ook een uiterst grote rol. Zo worden er zelden foto’s of feiten vrijgegeven aan het publiek over het aantal burgers die gedood worden door Amerikaanse troepen (Johnson, 2006, p.30). Op de redactie van een dagblad uit Florida werden er in oktober 2001 instructies gegeven aan hun journalisten. Geen foto’s van burgersslachtoffers van de oorlog in Afghanistan mochten gebruikt worden op frontpagina. Verhalen over vermoorde burgers mochten slechts verder in de krant aan bod komen.
Volgens Bacevich lijkt de militaire suprematie een instrument geworden voor het verspreiden van “the American way of life”, voor het verspreiden van “democratie.” Bacevich quoteert socioloog C. Wright Mills, “The only accepted plan for peace is a loaded pistol.”
Referenties:
- Stephanie Ceulemans
http://video.google.nl/videoplay?docid=1260516895818511114&q=Andrew+Bacevich&pr=goog-sl
Zijn Amerikanen verknocht aan oorlog? Het “Amerikaans imperialisme”, een term die vandaag erg actueel is, wordt gevoed door hun constante drang naar militaire suprematie. Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn de Verenigde Staten continu in oorlog geweest. Waarom streven ze naar militaire macht? Is militair optreden voor de Amerikanen vanzelfsprekend geworden? President George W. Bush kreeg bijvoorbeeld de steun van de bevolking in een referendum, dat gehouden werd na de aanslagen van 11 september 2001( Johnson, 2006, p.13). Iedereen, die betrokken zou zijn geweest bij de aanslagen, mocht aangevallen worden door de Verenigde Staten waar ook ter wereld, zonder rekening te houden met internationale legitimiteit of met de soevereiniteit van landen. Is er sprake van Amerikaans militarisme? Ontelbare beeldfragmenten, artikels, etc. kan men terugvinden rond het thema “Verenigde Staten en militarisme.” Ik heb echter gekozen voor een lezing door professor Andrew J. Bacevich, die zijn boek “The New American militarism How Americans are seduced by war” voorstelt op 4 mei 2005 voor The World Affairs Council in San Francisco, California. The World Affairs Council (www.itsyourworld.org) is een non-profitorganisatie omtrent internationale relaties, gesticht in 1947 naar aanleiding van het stichten van de Verenigde Naties in 1945. Andrew J. Bacevich is professor internationale relaties aan de universiteit van Boston.
Bacevich meent dat het “Nieuwe Amerikaans Militarisme” een obsessie is voor alle Amerikanen, zowel voor liberalen als voor republikeinen. Er zijn inderdaad factoren die steeds meer op een Amerikaans militarisme wijzen. Generaal Tommy Franks, gezagvoerder van de Amerikaanse inval in Bagdad stelde dat een volgende terreuraanval zou leiden tot een meer militaire regeringsvorm in de Verenigde Staten (Johnson, 2006, p.14).Volgens Bacevich lagen de gebeurtenissen van 11 september 2001 echter niet aan de basis van dit militarisme, in tegenstelling tot vele Amerikaanse critici. Het Amerikaans militarisme bestaat echter langer dan september 2001. Vanaf het einde van de 19de eeuw zijn de Verenigde Staten erg veel in oorlogen betrokken geweest. Doorheen het bestuur van de voorgangers van president Bush, is dit “militarisme”gegroeid. Bacevich is wel conservatief ingesteld en gelooft in de noodzaak van het leger. Een nieuwe vorm van militarisme manifesteert zich echter in de Verenigde Staten. Dit militarisme wordt allereerst gekenmerkt door de te hoge verwachtingen, wat betreft de efficiëntie van het leger. Ten tweede is er de militaire macht als meetinstrument voor internationale grootheid. Ten derde is er het geromantiseerd beeld van de soldaten. Wat betreft de te hoge verwachtingen die door de Amerikaanse bevolking worden gesteld, kan men terug in de geschiedenis gaan. De oorlog in Vietnam duurde langer dan verwacht en uiteindelijk verloren ze een lange en slopende strijd. Een kleine halve eeuw later, bevrijden de Amerikanen Irak van het wrede dictatoriaal bestuur van Saddam Hoessein. De prijs die men moest en nog steeds moet betalen voor Operation Iraqi Freedom is zeer hoog. Ten tweede, is militaire macht een pronkstuk voor internationale erkenning? Gelooft de Verenigde Staten dit zelf? Sinds het einde van de 20ste eeuw bleven ze toch hun wapenarsenaal uitbreiden. Dit is echter nutteloos omdat geen enkel ander land nog in staat is om het tegen hen op te nemen. Bovendien spenderen de Amerikanen meer aan defensie dan alle landen in de wereld samen. Dit is nog nooit eerder in de geschiedenis gebeurd. Daarnaast is er het geromantiseerd beeld van de Amerikaanse soldaten. Er zijn immers talrijke video’s, website’s, enz. op het internet te vinden die de Amerikaanse soldaat verheerlijken. Een artikel “The truth about Jessica” op de website van de Britse krant The Guardian (2003, 15 mei) brengt het verhaal van soldaat Jessica Lynch, die op heldhaftige wijze zou bevrijd zijn van de Irakezen door de Amerikaanse troepen in 2004. Jessica Lynch werd thuis als een heldin onthaald. De media ging zelfs zo ver dat NBC een TV-film over haar gemaakt heeft “Saving private Lynch.” Maanden later, ontdekten BBC-journalisten dat het verhaal niet helemaal bleek te kloppen. De argumenten van Bacevich houden steek. Toch zijn er twijfels omtrent een opkomend “militarisme” binnen de Verenigde Staten. Ten eerste blijkt het leger toch niet zo populair te zijn, wanneer men enkele statistieken bekijkt (Desch, 2006). Nog nooit is het aantal jongeren, die zich aanmelden bij het leger, zo laag geweest. Tijdens de Tweede Wereldoorlog streed ongeveer tien percent van de Amerikaanse bevolking mee in het leger. Tijdens de Koude Oorlog was dat 2 percent, nu is dat slechts 0.5 percent. Er moet steeds een onderscheid gemaakt worden tussen militarisme, wat de verheerlijking van oorlog betekent en “het militaire”, het in staat te zijn om ten oorlog te gaan. Houdt Bacevich hier voldoende rekening mee? Er bestaat misschien wel zoiets als Amerikaans militarisme, maar dan wel in een maatschappij waarin steeds minder en minder belang wordt gehecht aan het ten strijde trekken voor je vaderland. Tenslotte, zijn de Amerikanen zich wel bewust van een opkomend militarisme? Of willen ze het niet weten? Johnson (geciteerd in: Bellamy Foster en McChesney, 2004) stelt dat de meeste Amerikanen niet willen aanvaarden dat de Verenigde Staten de wereld in haar greep heeft. Zij hebben de militaire macht. Ze zijn er zich niet bewust van of willen niet weten dat Amerika imperialistisch is. Sinds de problemen in Irak, groeit de kritiek , komende van Amerikaanse burgers, elke dag. Ten tijde van de oorlog in Vietnam, hadden de Amerikanen er ook op een bepaald moment genoeg van. In hoeverre staat de Amerikaan eigenlijk achter dit militarisme?
Algemeen worden de standpunten van Bacevich omtrent militarisme positief onthaald. Ongetwijfeld is er een sterk Amerikaans militarisme aanwezig. Zowel critici, politici, als de gewone burgers kunnen dit niet langer ontkennen. In films wordt oorlog verheerlijkt. De Amerikaanse media speelt ook een uiterst grote rol. Zo worden er zelden foto’s of feiten vrijgegeven aan het publiek over het aantal burgers die gedood worden door Amerikaanse troepen (Johnson, 2006, p.30). Op de redactie van een dagblad uit Florida werden er in oktober 2001 instructies gegeven aan hun journalisten. Geen foto’s van burgersslachtoffers van de oorlog in Afghanistan mochten gebruikt worden op frontpagina. Verhalen over vermoorde burgers mochten slechts verder in de krant aan bod komen.
Volgens Bacevich lijkt de militaire suprematie een instrument geworden voor het verspreiden van “the American way of life”, voor het verspreiden van “democratie.” Bacevich quoteert socioloog C. Wright Mills, “The only accepted plan for peace is a loaded pistol.”
Referenties:
Bellamy Foster J. en McChesney R. W. (2004). The American Empire: Pax Americana or Pox Americana? Monthly Review, 56 (4)
Desch M. (2006). Civil-Militarism: The Civil origins of the New American Militarism Orbis, 50 (3), 573-583.
Johnson, C. (2006). Nemesis. The last days of the American Republic. New York: Metropolitan books.
The Guardian Unlimited (15 mei 2003) The truth about Jessica. Geraadpleegd op 27 december 2007 op http://www.guardian.co.uk/Iraq/Story/0,2763,956255,00.html
The World Affairs Council. Geraadpleegd op 30 december 2007 op www.itsyourworld.org
Noot: Indien er problemen zijn met het bekijken van de video via Google Videos, kan je een audioversie terugvinden op de website van de The World Affairs Council
http://wacsf.vportal.net/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten