In zijn artikel onderscheidt James Fetzer verschillende soorten van desinformatie :
- Men kan opzettelijk slechts een deel van de beschikbare informaties selecteren.
- Men kan bewijzen verzinnen.
- Men kan een geschipperd beeld van hinderlijke argumenten of onderzoeken aangeven.
- Men kan de auteurs of de uitgever van diezelfde onderzoeken bekritiseren.
- Men kan belangrijke tegen argumenten negeren.
De auteur onderstreept dat desinformatie gebruikt wordt om een specifiek doel te bereiken. Onder de leugen ligt er een verborgen agenda. Ter conclusie geeft Fetzer een algemene definitie van desinformatie : “the deliberate dissemination of false information by persons who may or may not receive compensation but who have a specific agenda to counter truth. To call someone “an agent of disinformation” implicates both them and their agenda.”
Waarom is het van groot belang om de omtrekken van desinformatie te leren kennen ? Als jullie het voorbeeld van de oorlog in Irak nemen, komt het antwoord op deze vraag van zichzelf. We zijn allemaal betrokken bij desinformatie. Elk dag in de media krijgen we de samenvatting van de grootste actualiteitsfeiten en vooral de actualiteit uit invloedrijke landen. Omdat journalsisten wenig tijd hebben om hun echte beroep uit te oefenen (onderzoeken) voldoen zij zich met de herhaling van de woorden van de ene en de andere. Als men elk dag op het televisie scherm ziet dat de Verenigde Staten goeie redenen hebben om Irak aan te vallen, wordt deze informatie meer en meer waarschijnlijker. Hier breekt onze verantwoordelijkheid aan. Desinformatie is een wapen dat op de publieke opinie is gericht. Wie geraakt wordt, verliest zonder het te weten een deel van zijn burgerlijke verplichtingen. Want in onze democratische maatschappijen is de bevolking het grootste tegenwicht van de economische en politieke nomenclatura. De bevolking moet zijn rol spelen en aandachtig blijven voor de gespannen valstrikken. Volgende goede raadgevingen kunnen helpen in de strijd tegen desinformatie.
- De geschiedenis kennen is één van de voorwaarden om over de waarachtigheid van toespraken te kunnen oordelen. Het verleden biedt ons nuttige elementen om de huidige toestanden en de toekomstige acties uit te leggen.
- Het opzoeken van een zoveel mogelijk aantal bronnen is noodzakelijk. Zo zullen de verschillende standpunten van de partijen in het geding komen. Dat kan onze kennis van een problematiek versterken.
- Desinformatie wordt gekenmerkt door het bestaan van een agenda. Dankzij de twee eerste raadgevingen is er al wat materiaal voorradig om zich de juiste vragen te stellen. Heeft een groep mensen er zelf belang bij om een specifieke beleid te voeren ? Ofwel zou de geplande interventie van algemene nut zijn ? Wees niet passief !
- Discussiëren met vrienden (of wie dan ook) over onze gedachten of onze allerlaatste ontdekkingen draagt bij tot een objectief beeld van de problematiek. Een sociale band tussen elkaar behouden leidt ook tot een versterking van de macht van de bevolking.
- Nog dit : als iets te eenvoudig lijkt, ga verder in uw onderzoeken.
Renaud DeworstFETZER, James (2004), Disinformation : The Use of False Information.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten