Wat is slechter dan oorlog voeren ? Een oorlog voeren zonder de steun van de bevolking ! Reeds voordat soldaten hun families verlaten en ook terwijl zij vechten tegen de vijand en nadat zij thuis teruggekomen zijn, speelt zich tegelijkertijd een totaal andere strijd af in de “public relation” kantoren, onderzoekscentra (think tanks) en pas opgerichte lobby’s. Deze laatsten achtervolgen maar één doel : de oorlog verkopen.
Het artikel van Vincent Jauvert, journalist bij het Franse weekblad “Le Nouvel Observateur”, beschrijft de marketing rond de oorlog in Irak. In het proces om de massa’s te overtuigen van het goede doel van deze oorlog waren heel wat actoren bij betrokken die hun rol ieder op hun beurt hebben gespeeld. Hun werkwijze kan in drie achtereenvolgende stappen verdeeld worden.
Eerst en vooral heeft een nieuwe lobby ervoor gezorgd dat een wereldwijd debat ontstond over de noodzaak van een verschuiving van het regime. Eind 2002 werd het “Committee for the Liberation of Iraq” opgericht. De omverwerping van Saddam Hussein bevorderen, was de officiele doelstelling van het comité dat bestond uit intellectuelen, industrielen en politucus (onder wie de plus à droite persoonlijkheden van de Republikeinse Partij). De organisatie die een woonruimte naast The Congress in Washington had gevonden, nodigde journalisten, raadsmannen van de President en specialisten van het Midden-Oosten uit om hun visie over Irak te verspreiden. De gebruikte argumenten waren steeds in dienst van de oorlogszuchtige theoriën van dit lobby maar ontbraken niet aan de wetenschappelijke basis. Het ironisch genoemd “Committee for the Invasion of Iraq” werkte samen met ultraconservatieve onderzoekscentra (think tanks) die dezelfde ideeën verdedigden. Het probleem was dat het lobby en zijn medewerkers slechts een deel van de beschikbare informaties selecteerde. Dit leek meer op propaganda. Als men hierop achteruitkijkt, blijkt deze beschuldiging niet onvoorstelbaar. In vroegere tijden heeft de oprichting van lobby’s al goeie resultaten opgeleverd, bij voorbeeld vóór het eerste Golfoorlog. De aanpak van de toenmalige drukkingsgroep (Citizens for a Free Kuwait) was dezelfde als het “Committee for the Liberation of Iraq”. Het is al lang bewezen dat de leden van dat lobby verkeerde of zelfgemaakte inlichtingen hebben verspreid.
Naast de lobby’s en als tweede fase in het plan komt een officiele instelling in actie : the Office of Global Communications. De office coördineerde en versterkte de berichten (of de propaganda) van de Amerikaanse administratie. Met weapons of mass communication had het de opdracht om de hele wereld te overtuigen dat Irak beschikte over weapons of mass destruction.
De derde stap is alleen noodzakelijk als er nog twijfelachtige publieke opinies blijven bestaan. Hier zijn alle middelen veroorloofd : demonstraties op de been zetten (ook in het buitenland) of valse getuigenissen aan het licht brengen. Dat was het job van de Office of Strategic Influence die met de Pentagone verbonden was. Zijn officiele leven was kortstondig maar clandestiene acties blijven duren.
Wat een doeltreffende tactiek ! De Bush administratie heeft nooit kunnen bewijzen dat Irak een onmiddelijke gevaar voorstelde. Dankzij een goed voorbereide mediatische campagne heeft de President toch aan het langste eind getrokken. Zijn leugens hebben hem genoeg steun van de bevolking en van verschillende landen bezorgd. Hoe is dat mogelijk ? Wil Bush dit soort vrijheid in Irak vestigen ? Is dat democratie ofwel pseudocratie ?
De Boys zijn nu al een paar jaren aanwezig in Irak en steeds minder mensen geloven de President. Maar het kwaad is geschied en niet alleen in Irak. De media, vooral in de Verenigde Staten maar ook in andere Westerse landen, hebben hun rol van waakhonden niet gespeeld. Zij hebben de propaganda van Bush zonder verdere gemoedstoestanden verspreid. De vierde macht is een deel van zijn geloofwaardigheid kwijt. We kunnen ons trouwens afvragen of kranten, radio en televisie nog de onontbeerlijke taak van tegenwicht kunnen opeisen.
Renaud Deworsthttp://hebdo.nouvelobs.com/hebdo/parution/p20030213/dossier/a120395-les_pros_de_la_propagande.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten