Wat volgt is informatie uit een artikel van de Colombus Free Press, die nieuws biedt onder de slogan “Speaking truth to power”. Ik neem dit artikel als vertrekpunt omdat het een basisvisie geeft op het Amerikaanse beleid. Het artikel werkt de verschillende aangehaalde voorbeelden niet uit (helaas), maar zet een aantal belangrijke historische kwesties op een rijtje, die de lezer uitnodigen om verder te lezen over het onderwerp en een kritische blik te werpen op een aantal voorgeschotelde “waarheden”.
De Free Press kwam voort uit de anti-oorlogsbeweging op de campus van de Ohio State University in Colombus (1970). De krant rapporteert dus vanuit een links geïnspireerde visie. De auteur van dienst is Harvey Wasserman: auteur, journalist en activist. Het artikel is kort en bondig, weinig onderbouwd met bewijzen of verwijzingen, maar het is dan ook een krantenartikel waar uiteraard geen voetnoten in thuis horen. Wasserman wil het internationaal beleid van de VS aanklagen, en dan vooral haar interventie/oorlogszucht. De VS, zegt Wasserman, hebben de voorbij eeuw reeds tal van leugens gebruikt om ten oorlog te trekken. Irak is slechts één geval in het rijtje. Wat met de Amerikaanse aanvallen op Cuba in 1898, de VS-interventie in de Wereldoorlog I in 1917 en haar interventie in Vietnam in de jaren 1960?
Anno 1898: Puerto Rico, Cuba en de Filipijnen staan op tegen de Spaanse overheersing. Hearst en Roosevelt vragen om Amerikaanse interventie. Wanneer het oorlogsschip Maine vervolgens de haven van Havana bereikt, wordt het plots opgeblazen, waarbij ongeveer 250 Amerikanen de dood vinden. Spanje krijgt de schuld toegewezen en de hel breekt los. Puerto Rico wordt door de VS geannexeerd, in Cuba en de Filipijnen worden coloniale regimes geïnstalleerd. Guerrilla’s blijven strijden, een anti-imperiale beweging richt zich op. Tal van doden vallen.
Nieuwe technologie heeft echter aangetoond dat de Maine van binnen uit opgeblazen werd, zij het door een defecte boiler, zij het door vergissing met de munitie, maar zeker niet door een Spaanse mijn of torpedo. De Spaans-Amerikaanse Oorlog is er dus gekomen op grond van een grove leugen.
In 1915 laten de Duitsers, als onderdeel van een blokkade tegen Groot-Brittannië, het passagiersschip Lusitania zinken, op haar weg van New York naar Londen. Meer dan duizend mensen sterven. Woodrow Wilson beschuldigt Duitsland van het schenden van het internationaal recht. De Duitsers van hun kant beweren dat de Lusitania wapens meevoerde en dat bijgevolg Duitsland geheel in haar recht was het schip te laten zinken. Onder druk van de Amerikaanse bevolking, die niet ten oorlog wilt trekken, trekt Wilson de troepen uit Mexico terug en werpt hij zich in 1916 op als “vredeskandidaat” met de slogan “He Kept Us Out of War”. In April 1917 echter, sleurt Wilson de VS in de oorlog, met de Lusitania-kwestie als dekmantel. Meer dan 100.000 Amerikanen sterven.
Duikers hebben recent de Lusitania teruggevonden, haar romp vol illegale bewapening. Het schip had inderdaad het internationaal recht overtreden en Wilson heeft dus op basis van “faulty intelligence” de VS de oorlog in geduwd.
Vietnam dan. Zoals algemeen geweten hebben de VS de 1956-verkiezingen aldaar tegengewerkt om zo Ho Chi Minh en het communisme de kans te ontnemen de macht te grijpen. Toen Noord-Vietnam zogezegd twee Amerikaanse schepen onder vuur nam in de Golf van Tonkin, ging de bal helemaal aan het rollen (letterlijk in het artikel: In 1964 North Vietnamese allegedly fired on two US ships in the Gulf of Tonkin*). President Lyndon Johnson gebruikte de incidenten als lokmiddel om het Congress te overtuigen ongelimiteerde interventie goed te keuren. Tegen 1967 waren reeds 550.000 Amerikaanse troepen aanwezig in Zuid-Oost-Azië. De Vietnam-oorlog heeft gevolgen tot op de dag van vandaag.
Blijkt echter dat de incidenten in de Golf van Tonkin wellicht nooit plaats gevonden hebben. De schoten zijn wellicht nooit afgevuurd. En zelfs als ze wel afgevuurd zouden zijn, had een dergelijke aanval geen militaire betekenis. De Vietnam-gruwel werd gebouwd op de fundamenten van een leugen.
Debat woedt nog steeds hevig over de wortels van Wereldoorlog II en Korea. Zo zou Roosevelt geweten hebben dat Japan Pearl Harbor zou aanvallen en heeft hij het toch laten gebeuren, en zou Zuid-Korea Noord-Korea eerst aangevallen hebben, en niet andersom. Bewijzen ontbreken echter nog.
Vandaag moeten we ook de leugens van de Bush-administratie aan het lijstje toevoegen. De VS trokken Irak in 2003 niet binnen omwille van vermeende massavernietigingswapens of omdat Saddam Hussayn betrokken zou zijn bij de aanslagen van 9/11. De Amerikaanse regering wist wel beter. Toch werden deze verhalen als dekmantel gebruikt om ten oorlog te trekken.
Deze leugens hebben – indien waar – ongetwijfeld bijgedragen tot de uitbarsting van deze oorlogen. Er zullen echter ook nog andere oorzaken aan de basis liggen, waar in dit artikel geen aandacht aan geschonken wordt. Dergelijke basic artikels zijn te promoten omdat ze vragen oproepen en de lezer aanmoedigen kritischer te denken en zelf meer informatie opzoeken. Toch mis ik nog iets in de redevoering.
* Bijkomende opmerking (zoals Egon mij terecht tipte, bedankt!): de aanvallen in de Golf van Tonkin gebeurden op één schip op twee verschillende dagen. De eerste aanval werd bewezen, de tweede niet. De goedkeuring voor Amerikaanse interventie kwam er echter op basis van die tweede aanval. De auteur is hier niet geheel duidelijk over.
Wasserman, H. (2005): Four Bloody Lies of War, From
Beschikbaar op http://freepress.org/columns/display/7/2005/1123
Meer over de auteur op http://www.harveywasserman.com/
Ann-Kathleen de Sagher
Geen opmerkingen:
Een reactie posten